Saturday, May 26, 2007

Gummy Boy: Black



Malamang naiisip mo, naku! Gumaya na lang ito sa Spider-Man 3! Well, oo. Aminado naman ako. Aminado ako na ang Gummy Boy ay ginaya ko lang, obviously, sa Spider-Man. Pero ginaya ko lang ang mga pinoy producers na gumagaya sa mga gawang kano at sasabihing original nilang idea yon. Hindi ako ganon. Hindi ko inaangkin ang idea ni Stan Lee. Ginawa ko lang nakakatawa. Hindi ko rin ginawang itim si GB dahil kakapalabas lang ng Spider-Man 3. Wala lang akong oras dati pero kung alam mo talaga ang history ng character ko, dalawang taon na mula ng gawin ko ang Gummy Boy:Black. At ito ay naisip ko nang mabasa ko ang gawa ni Frank Miller na Spider-Man:Blue at Hulk:Gray. Meaning? Hinango ko lang ang title sa paraan na pagkakagawa ng iba. Oo walang originality, pero sa mga panahon ngayon, kung makakagawa ka naman ng isang bagay na ikatutuwa ng iba at mailalagay mo ang sarili mong istilo para makapagbuhay ng isa pang bagay, ba't hindi mo nga subukan?

ANG KWENTO

Sa mga nakakaalam na sa kwento ng Gummy Boy, read on. Sa mga hindi pa, maaari nyong mabasa ang ilang synopsis at character history dito. Hanapin nyo na lang ang Gummy Boy Chronicles.

Lahat tayo frustrated na sa buhay at one point. Pero may mga responsibilidad tayo na hindi matatakasan. Ang isa sa mga to, na ito rin ang magiging theme ng story, ay time management. Babaw no? Bah, ngayon ka lang ata makakabasa ng comics tungkol sa time management.

Tuluy-tuloy na ang pagtatrabaho ni Gardo sa Manila matapos nyang grumadweyt ng kolehiyo. Dumating ang point na may inaasikaso sya sa probinsya at kinailangan nyang maguwian ng tatlong araw. Along the way, ginagawa din nya ang bagay kung saan sya talagang magaling- ang magligtas ng taong nangangailangan. Pero nung minsang nakauwi na sya ng Pampanga at hindi na nakayanan ng katawan nya, nagpahinga muna sya sandali sa gilid ng bubong ng isang building. Dito na sya nakatulog hanggang abutan na ng dilim. Mga alas sais ng gabi, nagpatunog na ang Pasudeco, isang Sugar Mill ng San Fernando. Kung alam mo ang Pasudeco, magpapamudmod na ito ng mga abo na galing sa mga sinunog na dayami. Maraming ganito ang umuulan everytime nagpoproduce na ng asukal ang factory.

Kumapit ang mga abong ito kay Gardo. Natyempuhan pang maulanan at kumapit ng husto sa damit. Nang magising sya sa kanyang pananaginip ng masama, nalaglag sya sa at sumabit ang paa nya sa kawad ng kuryente at harap harapan sya sa itsura nya ngayon. Isa na syang marungis na tao na may nangingitim na costume. At as usual, kung kilala nyo si Gardo, na akala nya e after all these years ay may kapangyarihan sya, inisip nya na may bago syang costume. In short, hindi sya naglaba at pinabayaan nyang mabantot sya basta alam nyang maporma sya.


Poster concept courtesy of Spider-Man 3

ANG KALABAN

Expect mo na na kasama si Levy sa roster ng kalaban. Pero kung sino talaga ang main? Hehe... Maghintay kayo. Ilalabas ko sya unti-unti sa CX Site. Pero kung gusto nyo ng hint, well, hindi ito si Kamandag o si Jerbax. Hehe, bale nasa mga 23 characters na lang ang pagpipilian nyo.


Poster concept courtesy of Spider-Man 3

Poster concept courtesy of Spider-Man 3

Gummy Boy: Black

Ako si Gummy Boy. At ito ang kwento ko.

Pitong taon.

Tama pa ba ang pagsasakripisyo ng sarili kong buhay sa loob ng mahabang panahon? Oo ilang beses na akong nahirapan sa pagbabalanse ng buhay ko bilang ordinaryong tao at isang taong tumutulong sa mga nangangailangan. Iilan lang sa mga yon ang nagbigay sa akin ng kapalit. Pera, pagkain, damit. Oo, weird mang marinig, may niligtas ako na binigyan ako ng damit. Para akong nasalanta sa bagyo na inalayan ng tulong. At least nadagdagan ang mga duster ng landlady ko. Nagtitinda kasi ng duster sa palengke ang sinalakay ng mga masasamang loob.

Kailangan ko na nga bang isarado ang cabinet ko ng mga costume ko? Kailangan ko na bang hubarin ang mga bonnet at goggles ko? Kailangan ko na bang isakripisyo ang buhay na wala ng ibinigay sa kin kundi sakit ng katawan, sugat, peklat at iba pang marka na magkukuwento sa kin ng mga napagdaanan ko para lang sa ikabubuti ng iba? Ito na ba ang katapusan?

Kailan ba tumigil sa pagligtas ng tao si Superman? Kailan ba tumigil sa pagtulong si Batman? E kahit sa Batman Beyond nandyan pa rin sya kahit nahihirapan na syang magbukas ng gamot nya. Pero ako, konting gulo lang sa pagiisip titigil na ba ako? Si Batman ay tao lang na walang kapangyarihan. Mayaman siya at kaya nyang makamit ang gusto nya gamit ang pera nya. Pero napabayaan nya si Robin at pinatay sya ni Joker. Pati si Batgirl nalumpo dahil na rin kay Joker. Si Spider-Man namatayan ng girlfriend dahil kay Green Goblin. Pero naapektuhan ba sya ng kamatayan ni Gwen Stacy? Si Aquaman natunaw ang kamay pero nagpatuloy pa rin. Bakit ako nagaalangan sa sarili ko ngayon? Isa lang ang alam kong sagot. Dahil silang lahat ay kathang-isip lamang. At ako ay nakatira sa tunay na buhay.

"May bumabagabag sa'yo.." sabi ng tinig na galing sa madilim na parte ng bubong na tinatambayan ko.

"Hehe... Kelan ka ba nagkamali.. Scout?" sabi ko.

"Gardo, ang mga yan ay kailangan maranasan ng tao. Maniwala ka sa kin. Marami na akong nakitang taong kailangan ng tulong. Hindi ko kailanman pinakita ang sarili ko sa kanila. Datapwa't wala silang tulong na nakukuha, sa huli, makakahanap sila ng daan para mabalik ang ngiti sa mukha nila. Ang duda ay hindi nawawala sa tao, Gardo. Pero hindi ibig sabihin nito ay mawawala na ang lahat kapag itinigil mo ang isang bagay na gustong-gusto mong ginagawa."

"Gusto ko to? Scout, wala akong napapala dito. Wala akong maisip na dahilan para magpatuloy pa.."

"Ilang tao na ang humaba ang buhay dahil sa ginawa mo. Ilang tao na ang nagkaroon ng pag-asa dahil sa pagtulong mo. Wala kang mahanap na rason? Isipin mo ang mga ginawan mo ng tulong."

Tama sya. Wala akong dahilan na mahanap kanina dahil sarili ko lang ang iniisip ko. Nawala na sa isip ko ang mga taong naging parte na ng buhay ko.

"Kung maaari, hihingi sana ako ng payo."

... wala na siya. Lagi nyang ginagawa sa kin ito. May sasabihin sya na kontra sa iniisip mo tapos kapag may naisip ka na wala ka ng pagkakataon para maitanong mo pa sya. Minsan gusto kong tumalon na lang at magpakamatay para dumating sya sa kapakanan ko. Maswerte ako na nakakilala ako sa isa sa mga living guardian angels dito sa mundo. Hindi natin sila kailangan makita. At hindi ko pa rin maintindihan kung bakit nagpakita sya sa kin. Napangiti na lang ako. Hindi ako superhero para magpasikat. Hindi ako superhero para malaman ko kung anong klaseng tao ako sa iba. Superhero ako dahil ako ang naatasan ng tadhana na magbigay ng pangalawang pagkakataon sa mga nangangailangan. Superhero ako para ipakita sa mga nawawalan na ng pagasa na walang saysay ang paggawa ng karahasan. Superhero ako dahil ako ang taong magbibigay katotohanan na ang buhay ay hindi kailanman isang comics. Ako si Gummy Boy. At ito ang kwento ko. ..parang yun lang ang intro ko kanina a... hehe... makapaghanap nga ng maliligtas...

Scout

"...ano ba ang isang payo ng isang kaibigan sa isang taong nawawala sa landas?" sabi ng isang misteryosong anino sa kabilang building.
"siya na ba ang susunod nating... paglalaruan? hehehe" sabi pa ng isang may nanginginig at malamig na boses.

"Oo. Tinitingalaan sya ng tao. At nauubos ang pera ni boss dahil tumitigil na ang pagikot ng pera galing sa mga bata natin."

"Heh! Simulan na natin ang laro."

"GARDO!! Halika nga samahan mo ko magyosi.." sabi ng boss ko.

"Yes ser. Kita na lang tayo sa baba ser."

Pagbaba ko, kinakabahan ako. Mukhang alam ko na ang ibig sabihin nito.

"Alam mo pare, no pressure ha? Pero ang trabaho dito sa call center, parang hindi para sayo."

"Bakit naman ser?"

"Nakikita mo ba ang stats ng team natin? Isa ka sa mga naghahatak pare e. Prangkahan na lang. Ano ba ang problema?"

Wow hanep. Anong problema? Isa sa mga problema ko ay hindi na ko makatulog dahil sa pagliligtas ko matapos magtrabaho. Minsan pati break ko sa opisina lilibot pa ko makahanap lang ng nangangailangan. Ang problema ko e niligtas kita last week at hindi mo man alam na ako ang gumawa non. Kung alam mo lang siguro na ginawa ko yun suswelduhan mo ko kahit wala akong ginagawa.

"Wala namang problema ser. Nabibigla lang ako sa mga nangyayari."

"Alam mo, Gardo, kailangan mo lang ng konting motivation, konting takot. Makikita mo, kaya mo rin yan. Lahat ng agents natin pasado naman. Ikaw lang ang nahihirapan. Nahihirapan ka bang matulog sa gabi?

Tinignan ko lang sya. Paulit ulit ang hiti't buga sa sigarilyo.
"Alam mo, pare, sabihin mo lang ha? Kung nahihirapan kang magtrabaho, sabihan mo lang ako. Bigyan kita ng chance magrelax. Magpahinga."

Wow. Salamat naman at nagkaroon ako ng pahinga. Mabait naman ang boss ko e.

"Uhm.. ser, pwedeng humingi na ko ng isa ngayon?"

"Bakit?"

"Personal na rason ser." sabay takbo na ko sa mga dumaraang kotse ng pulis at mga firetrucks.

Pitong taon ko ng suot ang itim at pulang kulay. Mga kulay na naging panibagong simbulo ng kaligtasan laban sa masasamang loob. At ngayon, tumanda na tayong pareho, damit ko. Pero hindi mo ko pinalya kahit minsan. Ipinakita mo sa madla na ang kulay mo ang katauhan ko. Ang itsura mo ang imahe ko. At ngayon, kailangan na ulit tayong magtrabaho.

"SUNOOOOOOOOOG!!!! SUNOOOOOOOOOOOOOOOOOOG!!!! SHET SUNOOOOOOG!!!!"
Super Sigaw. Kahit papano nakakatulong sya na lumayo ang mga tao sa pagaakalang may topak sya na nagpapanggap na superhero. Pero kahit pano, kahit normal lang syang taong sumisigaw, malaki na rin ang natutulong nya sa mga panahong ganito.

"GUMMY BOY!! MAY DALAWANG TAO SA LOOB. TULUNGAN MO!!!" sigaw nya sa kin. Sumaludo ako sa kanya para alam niyang narinig ko sya. Swing ng swing papasok sa isang basag na bintana. Hinanap ko agad ang mga tao. Ayun ang isa. Hindi na makahinga. Suffocated sa usok. Sumilip ako sa labas. May jump area na na sinet-up ang mga bumbero. Wla ng oras. Magigiba na ang building. Tinapon ko na ang mama. Nasalo naman ng mabuti ng mga bumbero.

"GUMMY BOY!! YUNG ISANG MAMA!!!" sigaw ni Super Sigaw. Alam ko. At kailangan ko ng magmadali.

Sa sobrang init, nanghina na ko. Inangat ko na ang kalahati ng bonnet ko dahil nahihirapan na akong huminga. Nasunog na ang isa kong gwantes sa kakaiwas sa mga nasusunog na kahoy at kurtina. Mahapdi na ang balat ko sa init ng hangin sa loob.

"GUMMY BOY GUMMY BOY!!! NAKALABAS NA PALA KANINA PA YUNG MAMA!!! NAKALIMUTAN KO LANG!!! NATENSE AKO SOBRA E!!!".. walanghya ka Super Sigaw... Muntikan mo pa akong isakripisyo.

Hindi na ako makahinga sa sobrang kapal ng usok sa loob. Ganito na lang ba? Ito na ba ang sinasabing huling sandali ng buhay ko? Masaya na ba dapat ako para matapos na lahat ng paghihirap ko? Tumumba na ako. Hindi ko na kaya. Nagluluha na ang mata ko sa dami ng usok na nalanghap ko. Ito na nga ang katapusan. Puro usok at apoy na lang ang nakikita ko. Mahapdi na ang balat ko sa init. Unti-unting humihina ang pandinig ko sa ulit-ulit na sigaw ni Super Sigaw sa pangalan ko. Kailangan ko lang malaman kung ano ang huling bagay na makikita ko. At eto na agad. Isang nasusunog na kahoy na babagsak at magtatanggal ng buhay sa katawan ko. Pipikit na lang ako.

"Hindi ko alam na seryoso ka pala sa pagwawalang-bahala mo sa buhay mo."

Scout.. nahihirapan na akong magsalita pero alam ko naipakita ko ang ngiti sa mukha ko at nakita ko sya nang oras na yon. Sobrang laki na ng utang ng loob ko sa'yo kaibigan. Sana isang araw ikaw naman ang mapagalayan ko ng matinding tulong. Salamat.

"ANONG NANGYARI? BAKIT WALA NA SYANG BUHAY? BAKIT Ghdfdhdhghhhfff...ffh?"

"Tumigil ka sa kakasigaw muna. Masama ang lagay nya at nakalanghap sya ng maraming usok. Kailangan nya ng propesyonal na pagaaruga. Pakiusap, Super Sigaw, ikaw na ang bahala sa kanya. Mayroon akong kailangang alamin sa pinagmulan ng apoy na ito." sabi ni Scout. "Teka lang. Sandali. Delikado ito. Mapupwersa ang mga doktor na tanggalin ang panakip-mukha nya. Super Sigaw, pakikuha mo ako ng malaking garapon na maaaring mabasag."

Labing-limang minuto na halos ang nakaraan nang biglang nagkaroon ng masamang reaction ang katawan ni Gardo.

"Wag ka munang bumigay sa akin, Gardo.. SIGAW!! BILISAN MO SA GARAPON NA HINAHANAP KO!"

"SANDALI LANG!! WALA NAMANG GANYANAN!!"

"SINISIGAWAN MO NA NAMAN AKO E IILANG METRO KA LANG??"

"..hindi po bossing.."

"WALA KA BA TALAGANG MAKITANG GARAPON??"

"..wala po bossing.."

"TSK! Ako na lang ang gagawa ng paraan." at nagpunit ng maliit na pirasong tela si Scout sa damit nya. Sa isang kumpas ng kamay at konting bulong, naging isang lobong babasagin ang tela. Sinaksak nya ang maliit na parte ng lobo sa may dibdib ni Gardo at tinapatan ng dalawa nyang kamay. Walang anu-ano ay may bilog na drawing na umilaw sa paligid ng dalawa. Maraming linya, tatsulok, bilog at iba pang hugis ang lumabas na kulay dilaw. Madilim bigla ang paligid. Umangat ang dibdib ni Gardo at biglang may itim na pumasok sa lobo. Naisip ni Super Sigaw na ito ang usok. Pero nang basagin ni Scout ang lobo...

"HOLI SHET!!" sigaw nya. Hindi usok ang laman. Abo.

"Kailangan lang nya ng pahinga. Nawalan sya ng hangin sa ginawa ko. Kailangan nating mabilisang lamnan ng hangin ang mga baga nya."

"Anong gagawin natin? Hihipan ng salit-salit? THAT'S JUST GROSS, MAN!!"

"Hindi na kailangan ang pandidiri mo. Narito na ang taong makakagawa ng mabilisang paglaman ng hangin sa kanya.

"Sa lahat ng oras, hindi ko akalaing pwede palang ikabuhay ng taong ito ang bilis ko." nakangiti ang taong hindi napansin ni Super Sigaw na bigla na lang pala nilang katabi.

"Takboy, nanganganib na ang lagay niya. Bilisan mo na." sabi ni Scout.

"On the go!" at dali-daling tinakbo ni Takboy si Gardo. Iilang segundo lang ay nasa isang lugar na sila na puno ng sariwang hangin.


Norzagaray, Bulacan


"Dumating na ang shipment ko sa wakas. Makakapagbenta na ulit ako ng mga paputok. Lalo na't malapit na ang bagong taon."

William Dimakabuntis. Isang bagong laya na nakulong ng limang taon dahil sa pagbebenta ng ilegal na paputok. Ngayon, nakakuha na sya ng panibagong lisensya para magbenta ng mga paputok anytime of the year. Nangako na siya na hindi na siya magiging kriminal ulit.

"Ano ang mga paputok, kung hindi naman ito magagamit sa kasiyahan ng tao..." sabi ng boses sa dilim.

"Ano ang laro, kung hindi ito gagamitan ng konting kasiyahan, Ruben Padilla..." sabi ng isa pang boses na malamig at nanginginig. Sila ay pawang mga anino lamang na nakatayo sa isang sulok, pero halatang matagal ng nagmamanman.

"Ruben Padilla... matagal ko ng binitawan ang pangalang yan. Kung maaari sana ay wag nyo na akong istorbohin." ani William.

"Alam kong gusto mo ng maging malinis," sabi ng malalim na boses, "..pero alam kong interesado ka rin. Hindi namin sinasabing balikan mo ang nakaraan mo." at may hinagis na bagay mula sa dilim. "Pag-isipin mo ang magiging gamit ng mga laruan mo, Ruben."

Tinignan ni William ang bagay na itinapon. Dyaryo. The Industrialist. Headline si Gummy Boy.

Sa isang madilim na lugar..

"Masaya ako at mapagkakatiwalaan ko kayo sa pagbabalita sa ating target. Sino pa ba ang maaasahan ko kundi ang pinakamagaling sa paghabol sa mga lalaki- ang mga Pakat-suki. At sa mga unang misyon, malaking pasasalamat ko sa inyo, Itaching at Kiss-meh." sabi ng isang hooded figure.

"Maraming salamat, Bossing!" sabi ng dalawang Pakat-suki.

"Pero marami siyang kaibigan. Anong binabalak mo sa mga kakampi nya, Bossing?" sabi ng malamig na boses ni Itaching.

"Ipinadala ko na si Dildora at si Master Sash-sory para espiyahan ang mga kasama niya. Alam na natin paunti-unti kung pano patumbahin ang mga bida ng lugar na ito at babagsak na rin sa wakas ang kabutihan."

"Heh! Magaling ka talagang gumawa ng plano, Bossing!" Sabi ng magalas na boses ni Kiss-meh.

"Kaya nga bossing ako e. Kung ikaw ang pinakamagaling na gumawa ng plano, edi ikaw sana ang bossing..." sabi ni Bossing.

Sila ang mga Pakat-suki. Liga ng mga kinatatakutang bakla. Matindi pa sila sa Tong-bak. Mga naka-cutex na itim at nakajacket na itim na may design ng puso at rosas na pula. Miyembro nito si Bossing, ang pinakakarumaldumal na bakla, may pagkabaliw at walang iniindang lakas-lalake. Ang mga nakilala nyo na, si Itaching, may kulay pulang contact lens, magaling gumamit ng Ka-gay-bunshin technique at Charing-gan technique. Si Kiss-meh, isang baklang kinulayan ng asul ang buong katawan. May hawak na malaking armas na nakabalot ng tissue paper na hugis Schick na shaver. Sobrang laki nito. Mga 7 feet. May contact lens din siya na mukhang mata ng pinakuluuang bangus. Ang dalawa pang nabanggit, si Dildora at Sash-sori. Si Dildora ay may kakaibang bibig. Magaling maghulma ng kung anu-ano sa kanyang bibig. May maangas na muscle control sa panga. Si Sash-sori naman ay magaling gumamit ng mga daliri. Kung paano nya nagagamit ang mga daliri niya, ayoko na malaman.

Ang Pakat-suki ang grupong nilapitan ng mga masasamang loob para patumbahin ang grupo ni Gummy Boy. Sa kanilang sobrang pangangailangan, lumapit sila sa isang grupong hindi nila talaga maintindihan, pero gusto talaga nilang maghimagsik ng lagim kaya hindi na nila inisip kung sino pa ang nilapitan nila.

"Simula mamayang gabi, maraming tao ang mamamatay. Ako ang taong may isang salita.. HAHAHAHAHAHA!!" Kagimbal gimbal ang boses ni Bossing.

***itutuloy pa***

No comments: